Disqus Shortname

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

«Αυτά που γίνονται στην Παιδεία θυμίζουν άλλες εποχές – Το υπουργείο μας απειλεί» Νηπιαγωγός στο 2020mag

Οκτωβρίου 12, 2021 ,

«Αυτά που γίνονται στην Παιδεία θυμίζουν άλλες εποχές – Το υπουργείο μας απειλεί» Νηπιαγωγός στο 2020mag

Παρουσιάζεται στα ΜΜΕ και στους πολίτες μία εικόνα η οποία -και καλά- είναι εύρυθμη και λειτουργεί πάρα πολύ σωστά, ενώ στην ουσία δεν είναι καθόλου έτσι. Είναι ακριβώς το αντίθετο

Νηπιαγωγός στο 2020mag.gr: «Αυτά που γίνονται στην Παιδεία θυμίζουν άλλες εποχές – Το υπουργείο μας απειλεί»
Νηπιαγωγός στο 2020mag.gr: «Αυτά που γίνονται στην Παιδεία θυμίζουν άλλες εποχές – Το υπουργείο μας απειλεί»

Νηπιαγωγός στο 2020mag.gr: «Αυτά που γίνονται στην Παιδεία θυμίζουν άλλες εποχές – Το υπουργείο μας απειλεί»

Σε μια συνέντευξη “ποταμό”, αναπληρώτρια νηπιαγωγός καταγγέλλει στο 2020mag.gr, την εφιαλτική κατάσταση που για πρώτη φορά βιώνουν τόσο έντονα οι νηπιαγωγοί, την αξιολόγηση, τις απειλές και την πλήρη αδιαφορία του υπουργείου για τη δημόσια Παιδεία.

Δεν βλέπω τηλεόραση γιατί πλέον υπάρχει τόση παραπληροφόρηση που φαντάσου ότι ακόμα και τον ίδιο τον πατέρα μου, που ξέρει τι περνάω, μπορεί να τον πείσουν. Να αμφιβάλλει δηλαδή, για αυτά που του λέω ότι βιώνω

«Τα περισσότερα σχολεία πλέον λειτουργούν με αναπληρωτές. Η έννοια του αναπληρωτή όπως την ξέραμε έχει χαθεί. Αναπληρωτής σημαίνει αναπληρώνω κάποιον που παίρνει άδεια, κάποιον που έχει ένα θέμα υγείας κ.λπ. Πλέον οι αναπληρωτές καλύπτουν τη θέση τους, δηλαδή τον εαυτό τους. Άδειες θέσεις πηγαίνουν και τις καλύπτουν αναπληρωτές. Αυτό γίνεται εδώ και πάρα πολλά χρόνια.

Φέτος έγιναν λίγοι διορισμοί λόγω της κατάστασης και έχει παρουσιαστεί στα ΜΜΕ ότι έχουν γίνει «τόσοι διορισμοί μετά από τόσα χρόνια», ενώ στην ουσία δεν είναι έτσι. Τυράκι ήταν όλο αυτό. Τα άτομα που διορίστηκαν φέτος ήταν όσο τα άτομα που συνταξιοδοτήθηκαν. Δεν θα μιλήσω για τις άλλες χρονιές, πόσοι έχουν συνταξιοδοτηθεί και δεν έχουν καλυφθεί οι θέσεις τους», δηλώνει στο 2020mag.gr, η Γ.Χ., αναπληρώτρια σε νηπιαγωγείο της Αθήνας και συνεχίζει:

«Οι αναπληρωτές πλέον δεν είναι νέοι άνθρωποι, δηλαδή δεν είναι 25-26 χρονών. Εγώ είμαι 38, έχω συναδέλφους που είναι 45-50 και είναι αναπληρωτές, που σημαίνει ότι ήδη εργάζονται στην εκπαίδευση πάρα πολλά χρόνια.

Οι αναπληρωτές επίσης, δεν έχουν τα ίδια δικαιώματα με τους μόνιμους. Κάθε άδεια που δικαιούνται, την χρεώνονται. Τη μη ληφθείσα αδείας στο τέλος της χρονιάς δεν θα την πάρουνε, που είναι ένα μικρό ποσό μεν, αλλά σημαντικό για να καλύψουν το δίμηνο της ανεργίας, γιατί εμείς βγαίνουμε σε ανεργία το καλοκαίρι. Λειτουργούμε με όρους δηλαδή ιδιωτικού και όχι δημόσιου.

Ακόμα και για τις αναρρωτικές που δικαιούμαστε που είναι 15 μέρες το χρόνο. Δηλαδή αν κάποιος νοσηλευτεί, κινδυνεύει και να χάσει τη θέση του, πράγμα που έχει συμβεί σε συνάδελφο που χρειάστηκε να νοσηλευτεί ένα μήνα και απειλήθηκε η θέση της. Μπήκαν τα σωματεία μπροστά και δεν έχασε τη θέση της».

Αυτό έγινε πρόσφατα; 

Ναι. Ακόμα και αυτές τις άδειες τις χρεωνόμαστε. Δηλαδή θα χάσουμε το μισό μας ημερομίσθιο και το άλλο μισό θα το πάρουμε από το ΙΚΑ και αν. Γενικότερα είμαστε εκπαιδευτικοί δύο ταχυτήτων. Οι αναπληρωτές πηγαίνουν γύρω-γύρω και στην ουσία βγάζουν το φίδι από την τρύπα. Κάτι που εγώ το νιώθω σχεδόν κάθε χρόνο. 

Στο νηπιαγωγείο που εργάζεσαι πώς είναι η κατάσταση; 

Είμαστε δύο νηπιαγωγεία συστεγαζόμενα. Δηλαδή στην ουσία είναι δύο αίθουσες η μία είναι του (…) και η άλλη του (…). Εγώ ευτυχώς ανήκω στο…, όπου η Διευθύντρια, είναι νέος και λογικός άνθρωπος, συνεννοούμαστε και πνέουμε στα ίδια μήκη κύματος. Στο άλλο είναι μία προϊσταμένη μεγάλης ηλικίας. Δεν το λέω με όρους ηλικιακού ρατσισμού, ίσα-ίσα που αυτοί άνθρωποι έχουν και εμπειρία, έχουν να μας μάθουν και πράγματα, αλλά δυστυχώς πολλοί είναι κουρασμένοι και δεν μπορούν να κάνουν αυτό που πρέπει να κάνουν και αυτό το βίωσα και πέρσι, που ήμουν αναπληρώτρια σε άλλο νηπιαγωγείο, στην περιοχή της (…).

Φαίνεται λοιπόν στα ΜΜΕ ότι εμείς είμαστε κατά της αξιολόγησης, ότι δεν θέλουμε να μας αξιολογήσει κανένας και είμαστε βολεμένοι. Καμία σχέση.

Όσον αφορά την περιβόητη αξιολόγηση; Υπάρχει κόσμος που πιστεύει πως είστε βολεμένοι και δεν θέλετε να αξιολογηθείτε. Τι ισχύει τελικά;

Δεν βλέπω τηλεόραση γιατί πλέον υπάρχει τόση παραπληροφόρηση που φαντάσου ότι ακόμα και τον ίδιο τον πατέρα μου, που ξέρει τι περνάω, μπορεί να τον πείσουν. Να αμφιβάλλει δηλαδή, για αυτά που του λέω ότι βιώνω. Έχει τύχει να μου πει «έλα μωρέ εντάξει, δούλεψες 5 ώρες…», ενώ υπερβαίνουν κατά πολύ του 8ώρου αυτά που πρέπει να κάνω.

Όντως φαίνεται λοιπόν στα ΜΜΕ ότι εμείς είμαστε κατά της αξιολόγησης, ότι δεν θέλουμε να μας αξιολογήσει κανένας και είμαστε βολεμένοι. Καμία σχέση.
Φυσικά και θέλουμε να αξιολογηθούμε. Όμως από τους σωστούς ανθρώπους που έχουν τις γνώσεις και είναι η δουλειά τους να μπουν σε μία τάξη και να με αξιολογήσουν.

Δηλαδή, αν ένας άνθρωπος ο οποίος έχει δουλέψει νηπιαγωγείο, έχει σπουδές πάνω στην αξιολόγηση και έχει οριστεί ως αξιολογητής, μπει μέσα στην τάξη μου, δεν χρειάζεται να πούμε πολλές κουβέντες. Θα μπει και θα καταλάβει αν κάνω σωστά τη δουλειά μου ή όχι.

Η αξιολόγηση που θέλουν να περάσουν τώρα είναι για γέλια. Ξεκίνησαν με την αυτοαξιολόγηση των σχολικών μονάδων. Δηλαδή η προϊσταμένη στο νηπιαγωγείο, οι νέοι διευθυντές των σχολείων, μαζί με τους συναδέλφους να αξιολογήσουν αν η σχολική μονάδα είναι επαρκώς εξοπλισμένη, αν είναι εντάξει κτιριακά κ.λπ.

Θεωρείς εσύ ότι κάποιος διευθυντής, ή κάποια προϊσταμένη θα πει ότι δεν λειτουργεί κάτι καλά; Όχι βέβαια, γιατί θα πει το υπουργείο και εσύ τι κάνεις; Ή θα πει το υπουργείο γιατί το λες αυτό; Μην το λες αυτό ότι δεν λειτουργεί καλά, γιατί έχουμε πάρει τα χαρτιά και δεν έχουμε κάνει τίποτα. Άρα για ποια αυτοαξιολόγηση σχολικής μονάδας μιλάμε;

Είναι προφανές πως η υπουργός προσπαθεί να περάσει αυτό που θέλει για πολύ συγκεκριμένους λόγους και να μας βγάλει παράνομους, χωρίς κανένα διάλογο

Εσάς ποιος θα σας αξιολογεί τελικά;

Εδώ γελάμε. Η αξιολόγηση θα γίνεται μέσω του προϊσταμένου ή του διευθυντή. Δηλαδή του δίνουνε μία αρμοδιότητα που δεν του ανήκει.

Ο προϊστάμενος έχει βρεθεί σε αυτή τη θέση αποκλειστικά λόγω των χρόνων προϋπηρεσίας. Έχει τύχει και εγώ να είμαι προϊσταμένη, γιατί έτυχε να είμαι η πιο παλιά που δούλευα εκεί. Δεν σημαίνει κάτι αυτό. Δεν είμαι εγώ το αφεντικό, απλά θα κάνω το διοικητικό έργο. Δηλαδή όλη τη “χαρτούρα” που πρέπει να σταλεί στην πρωτοβάθμια και στο υπουργείο.


Δεν έχω καμία άλλη δικαιοδοσία. Ούτε να εμπλακώ στο εκπαιδευτικό έργο του συναδέλφου, ούτε να του κάνω παρατήρηση, ούτε να το παίξω αφεντικό, ούτε τίποτα.
Άλλο να συζητήσουμε στο σύλλογο για τα κακώς κείμενα ή αν ένας συνάδελφος αντί να έρχεται στις 8:15 με 8:30 που είναι το ωράριο του, να έρθει στις 9:00 και άλλο να κάθομαι να του λέω πώς να κάνει το μάθημά του.


Οι διευθυντές και οι προϊστάμενοι, που καταλαβαίνουν τον ρόλο τους, έχουν φτάσει στο σημείο οι άνθρωποι σήμερα να παραιτούνται από τη θέση τους. Έχουμε νηπιαγωγούς αυτή τη στιγμή προϊσταμένες οι οποίες έχουν παραιτηθεί από τη θέση τους για αυτό το λόγο.

Υπάρχουν όμως προϊστάμενοι και διευθυντές οι οποίοι χρησιμοποιούν την εξουσία που τους δίνεται και σε αξιολογούν ανάλογα με τη συμπάθεια και αν τους κάνεις τα χατίρια. Τι σημαίνει χατίρια τον διευθυντή και τον προϊστάμενο; «Τώρα θα μου κάνεις όλη τη “χαρτούρα” γιατί εγώ βαριέμαι και αν δεν το κάνεις, πάρα πολύ ωραία, πάρε το “πενταράκι” σου». Δεν έχει να κάνει με το αν είσαι καλός στο έργο σου.

Δεν είναι τυχαίο πως όσοι συμφώνησαν να κάνουν αυτό το πράγμα, είναι πάρα πολύ λίγοι. Δηλαδή είμαστε 92% που έχουμε κάνει απεργία – αποχή. Ένα μεγάλο ποσοστό λοιπόν από το 8% που δέχτηκαν, είναι άνθρωποι που βρίσκονται σε αυτή τη θέση μόνο και μόνο για την εξουσία και θα έπρεπε να είναι σπίτι τους. Μιλάμε για σχολεία και όχι για στρατό. 

Γιατί πιστεύεις ότι επιμένει τόσο το υπουργείο Παιδείας;

Είναι προφανές πως η υπουργός προσπαθεί να περάσει αυτό που θέλει για πολύ συγκεκριμένους λόγους και να μας βγάλει παράνομους, χωρίς κανένα διάλογο. Μιλάει για νομιμότητα την ώρα που, για παράδειγμα, διαρρέουν προσωπικά δεδομένα δασκάλων και μαθητών στο webex.

Το 90-92% των εκπαιδευτικών υπέγραψαν αποχή από την αξιολόγηση και την κατηγοριοποίηση σχολικών μονάδων, εκπαιδευτικών και μαθητών, που μέσα σε όλα τ’ άλλα θέλει να φέρει και χορηγούς στα σχολεία για την επιβίωσή τους, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Δηλαδή, όποιος διευθυντής βρίσκει χορηγούς το σχολείο του θα επιβιώνει και αναλόγως θα κατηγοριοποιείται.

Στις 30/09 η υπουργός Παιδείας έκανε αγωγή στους εκπαιδευτικούς, στηρίζοντας τις αποφάσεις της με ειρωνικό τρόπο, λέγοντας μάλιστα χαρακτηριστικά: «Στο τέλος θα αποποιηθούν και τη θεωρία της δαρβινικής εξέλιξης…». Το δικαστήριο αποφάσισε ό,τι η απεργία – αποχή των εκπαιδευτικών στην αξιολόγηση κρίνεται παράνομη, αλλά όχι καταχρηστική. Αποτέλεσμα ήταν τη Παρασκευή 1/10 να πραγματοποιηθεί πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα, στο οποίο παρευρέθηκα.

Η πορεία ήταν ειρηνική και το μόνο που θέλαμε ήταν να ακουστούμε. Φτάνοντας στο Σύνταγμα μας περίμενε μεγάλη δύναμη καταστολής (ΜΑΤ) μη τυχόν και πλησιάσουμε στη Βουλή. Κάποιοι συνάδελφοι προσπάθησαν να τους πείσουν να μας αφήσουν να περάσουμε και κάποιοι προσπάθησαν να περάσουν χωρίς να χρησιμοποιήσουν βία.

Τότε οι δυνάμεις καταστολής χτύπησαν απροκάλυπτα συναδέλφους (άντρες και γυναίκες ακόμα κ άνω των 50 ετών), έριξαν δακρυγόνα και χημικά, μέχρι και που έστειλαν αύρα. Εκπαιδευτικοί έκλαιγαν και λιποθυμούσαν. Μια απαράδεκτη αντιμετώπιση προς τους εκπαιδευτικούς του, που προσπαθούν να λειτουργήσουν σχολεία με τις όποιες αντιξοότητες, ακόμα και εξ αποστάσεως, χωρίς καμία στήριξη. Η έννοια του διαλόγου και της δημοκρατίας έχει πια χαθεί.

Υπάρχουν πολλές καταγγελίες και από γονείς και από συναδέλφους σου, όσον αφορά την αξιολόγηση των παιδιών και ειδικότερα για μάθημα εξοικείωσης των παιδιών με την αγγλική γλώσσα. 

Θα σου απαντήσω προσωπικά. Δεν είναι το θέμα μου αν θα μπει μέσα μία ειδικότητα για να κάνει αγγλικά, αν δηλαδή θεωρείται κατάλληλο από τους αναπτυξιολόγους ότι αυτή η ηλικία είναι κατάλληλη για να ξεκινήσουν να μάθουν αγγλικά. Εγώ το δέχομαι. Αυτοί οι άνθρωποι όμως θα πρέπει να είναι ειδικά εκπαιδευμένοι για να έρθουν σε αλληλεπίδραση με μία τέτοια ηλικιακή ομάδα.

Θες να σου πω ποια θα είναι η κατάληξη; Να βγούμε εμείς να κάνουμε σεμινάρια για το πώς θα πρέπει να διδάσκεται η αγγλική γλώσσα στο νηπιαγωγείο. Αυτό γιατί θα πρέπει να είμαι και εγώ μέσα μαζί με την δασκάλα ή τον δάσκαλο των αγγλικών. Αυτό αυτόματα είναι σαν να τους ακυρώνει το υπουργείο. Ενώ δηλαδή μου λες ότι τα αγγλικά είναι κατάλληλα για αυτή την ηλικία, απ΄ την άλλη δεν έχεις τους κατάλληλους ανθρώπους να κάνουν αγγλικά σε αυτά τα παιδιά και θέλεις και εμένα μέσα για σιγουριά.

Αυτή είναι η διαδικασία δηλαδή;

Αυτή είναι η διαδικασία που μας έχει ανακοινωθεί. Δύο ώρες την εβδομάδα θα έρχεται η ειδικότητα, όπου θα κάνει αγγλικά στα παιδιά και πρέπει να είμαι και εγώ μέσα, για να δίνω οδηγίες, γιατί εννοείται το μάθημα των αγγλικών θα πρέπει να γίνει παιγνιώδες, όπως γίνονται όλα. Αυτοί οι άνθρωποι όμως, όταν έχουν δουλέψει σε δημοτικά, γυμνάσια και λύκεια δεν το ξέρουν αυτό το κομμάτι.Όταν “φακελώνεις” το μαθητή από 4 χρόνων στην ουσία είναι σαν να μου λες, πως θέλεις να “βγάλεις” κάτι από αυτό.

Θα ήθελα να μου λύσεις και κάποιες απορίες όσον αφορά την περίφημη «online κάρτα του μαθητή» και για τα αγγλικά και για τα υπόλοιπα «μαθήματα» στο νηπιαγωγείο. Θα υπάρχει αξιολόγηση και βαθμολόγηση των νηπίων;

Εκτός από την αξιολόγηση σχολικής μονάδας και των εκπαιδευτικών, φέτος μπήκε πρώτη φορά στα χρονικά, ένας άλλος όρος που λέγεται “κύκλος δεξιοτήτων”, αυτός ο κύκλος έχει τέσσερις θεματικές ενότητες, οι οποίες θα πρέπει να καλυφθούν σε τρία τετράμηνα. Κάθε κύκλος λοιπόν, έχει κάποια θέματα, τα περισσότερα από τα οποία τα δουλεύαμε ούτως ή άλλως και μάλιστα με τον τρόπο που θέλουν αυτοί, δηλαδή ως project.


Παίρναμε ένα θέμα το απλώναμε στο χρόνο και μέσα από αυτό το θέμα μαθαίναμε και γλώσσα και μαθηματικά και για την κινητικότητα και την κοινωνικοποίηση και τα πάντα. Δεν διαφέρει δηλαδή από αυτό που ούτως ή άλλως κάνουμε, ούτε τα θέματα είναι διαφορετικά από αυτά που κάναμε έτσι και αλλιώς.  

Η διαφορά ποια είναι λοιπόν; Αυτά όλα που έτσι και αλλιώς ήδη κάναμε, θα πρέπει να καταγράφονται για να μπαίνουν σε ξεχωριστούς φακέλους των παιδιών. Εμείς ούτως ή άλλως έχουμε πορτφόλιο των παιδιών για τις εργασίες τους, αυτές όμως θα μπαίνουν σε ένα ξεχωριστό φάκελο και εμείς θα πρέπει να κάνουμε αξιολόγηση για ο,τι κάναμε -και όλα αυτά μαζί να περνάνε σε μία πλατφόρμα του υπουργείου, ονομαστικά. Δηλαδή η Γ. έκανε αυτό και τα παιδιά της έκαναν αυτό.

Και ο μαθητής ξεχωριστά;

Και ο μαθητής ξεχωριστά.

Ο κάθε μαθητής θα έχει τον φάκελό του, δηλαδή;

Ναι και όπως καταλαβαίνεις αυτό “μυρίζει” κάτι. Όταν “φακελώνεις” το μαθητή από 4 χρόνων στην ουσία είναι σαν να μου λες, πως θέλεις να βγάλεις κάτι από αυτό. Τί ακριβώς θέλεις να δεις απ’ το 4χρονο και το 5χρονο; Αν είναι καλός μαθητής; Το αν είναι καλό παιδί; Αν προσπαθεί; Τώρα αυτή την περίοδο αν το παιδί περνάει κάποια δύσκολη φάση στη ζωή του και δεν τα καταφέρνει; Τί είναι όλα αυτά;

Είχα μαθήτρια η οποία δεν μου μίλησε ποτέ όλη τη χρονιά. Ποτέ, ποτέ. Σε καμία γλώσσα. Είχε επιλεκτική αλαλία λόγω του σοκ που πέρασε από τον πόλεμο που ήρθε

Συγνώμη που επαναλαμβάνομαι, αλλά σας έχει ζητηθεί δηλαδή να γίνει ένα είδος βαθμολόγησης των μαθητών νηπιαγωγείου;

Εμείς κάνουμε μία έκθεση στην ουσία, για το κατά πόσο πήγαν καλά τα παιδιά ή όχι. Αυτό που το εκπαιδευτικό προσωπικό “μυριζόμαστε” είναι ότι στην ουσία θέλουν να βαθμολογήσουν τους μαθητές και να τους χωρίσουν σε κατηγορίες. Υποπτευόμαστε ότι θέλουν να κάνουν το αγγλικό πρότυπο, που σημαίνει ότι μεθαύριο για έναν μαθητή, πέρα από τις πανελλήνιες για παράδειγμα (αν δεν καταργηθούν και αυτές), θα ανοίγεται και ο φάκελος του. Για να δούμε πόσο καλός ήταν στην πορεία του. Για να δούμε ο γονιός τι πρόσφερε στο σχολείο, α έχει και λεφτά, μάλιστα. Ε, να πάει τότε στο πανεπιστήμιο.

Είμαστε πολύ κατά σε όλο αυτό. Ο αξιολογητής του παιδιού, αν μπορούμε να το ορίσουμε έτσι, είμαστε εμείς και εμείς έχουμε να αξιολογήσουμε ένα παιδί σε όλη του την οντότητα. Το αν ένα παιδί τα καταφέρνει γνωστικά, είναι το τελευταίο που μας αφορά εμάς στο νηπιαγωγείο. Φυσικά και το θέλουμε και φυσικά και το επικροτούμε, αλλά μας ενδιαφέρει κυρίως η υπόστασή του μέσα στην τάξη.

Τι να το κάνω ένας μαθητής που μου έχει κάνει όλες τις εργασίες, αλλά δεν έχει κοινωνικοποιηθεί καθόλου, δεν έχει κάνει φίλους, δεν συμπεριφέρεται σωστά ή τελοσπάντων ένα παιδί που έχει πρόβλημα στο σπίτι του εκείνη την περίοδο και δεν μπορεί να αποδώσει “σωστά”.

Ή ένα παιδί από άλλη χώρα, από άλλη κουλτούρα.

Αυτό δεν θα το συζητήσουμε. Ας πούμε πέρσι είχα μαθήτρια η οποία δεν μου μίλησε ποτέ όλη τη χρονιά. Ποτέ, ποτέ. Σε καμία γλώσσα. Είχε επιλεκτική αλαλία λόγω του σοκ που πέρασε από τον πόλεμο που ήρθε. Και όμως το παιδάκι έφτασε στο σημείο, όχι απλά να με καταλαβαίνει αλλά και να κάνει τις εργασίες του άψογα και στα ελληνικά. Πες μου τι αξιολόγηση να περάσω σε αυτό το παιδί. Κατάλαβες τι θέλω να σου πω; Για τους φυσιολογικούς εκπαιδευτικούς αυτά είναι απαράδεκτα. Δεν είμαστε στο σχολείο για να “φακελώσουμε” τα παιδιά.

Άρα να φανταστώ ότι αρνείστε να συμμετάσχετε σε αυτή την διαδικασία σαν βαθμολογητές νηπίων. 

Κοίταξε τα βήματα που έχουμε ακολουθήσει είναι ως εξής, στην αξιολόγηση έχουμε 92% των εκπαιδευτικών που έχουν κάνει απεργία – αποχή. Όσον αφορά τους «κύκλους δεξιοτήτων» που είναι συνδεδεμένοι με την αξιολόγηση των μαθητών έχουμε αποφασίσει όλοι οι εκπαιδευτικοί, να κάνουμε το εξής: Αφού είναι υποχρεωτικό, θα το κάνουμε όπως το κάναμε και μία φορά την εβδομάδα, ένα τρίωρο θα το αφιερώνουμε για αυτό το θέμα. Οι εργασίες των παιδιών θα μπαίνουν στον φάκελο, όπως μπαίνουν όλες εργασίες. Στον ίδιο φάκελο όμως, όχι σε άλλο και δεν ανεβάζουμε τίποτα σε καμία πλατφόρμα και δεν έχουμε κανένα ξεχωριστό πορτφόλιο για τα παιδιά. Δηλαδή σαν διαδικασία θα το κάνουμε, απλά δεν θα το κάνουμε σαν φακέλωμα με βαθμολόγηση.

Δεν είναι κάτι διαφορετικό κάτι περίεργο και κάτι ξεχωριστό για μας. Το κάναμε ήδη, για τα παιδιά. Απλά προφανώς θέλουν σαν διαδικασία, που είναι πολύ ωραία, να το πάνε και παραπέρα και στις άλλες βαθμίδες και πολύ καλά κάνουν, αλλά με κάποιο σκοπό. Αυτό είναι που μας “βρωμάει”, ο σκοπός. Για ποιο λόγο αυτές οι ξεχωριστές εργασίες να μπουν σε έναν συγκεκριμένο φάκελο; γιατί δεν μου λες να γράψω για το παιδί γενικά;  

Και αξιολογεί μόνο τις γνωστικές του ικανότητές απ’ ότι καταλαβαίνω, αν είναι καλός μαθητής και την οικογενειακή “κατάσταση”.

Αυτό είναι που μας ανησυχεί.

Βασικά αν είναι “άριστος” ή όχι.

Ναι, ναι, στην ουσία την «αριστεία» θέλουν να πιάσουν.

«Αυτά που γίνονται στην Παιδεία θυμίζουν άλλες εποχές – Το υπουργείο μας απειλεί»
«Αυτά που γίνονται στην Παιδεία θυμίζουν άλλες εποχές – Το υπουργείο μας απειλεί»

Παρουσιάζεται στα ΜΜΕ και στους πολίτες μία εικόνα η οποία -και καλά- είναι εύρυθμη και λειτουργεί πάρα πολύ σωστά, ενώ στην ουσία δεν είναι καθόλου έτσι. Είναι ακριβώς το αντίθετο

Τα τελευταία δύο χρόνια πως είναι η κατάσταση; Δηλαδή η καθημερινότητά σας σε σχέση με την πανδημία και την τηλεκπαίδευση;

Πάρα πολύ δύσκολη, από την άποψη ότι η τηλεκπαίδευση για αυτή την ηλικιακή ομάδα για εμένα είναι ακατάλληλη με τον τρόπο που γίνεται. Δεν γίνεται να «χτυπιόμαστε» τόσα χρόνια για να μην κάθονται τα παιδιά μπροστά στις οθόνες και τώρα να επιβάλουμε να κάτσουν μπροστά σε μία οθόνη δυόμιση ώρες.

Χρειάζεται ειδική εκπαίδευση για μας, η οποία δεν έγινε ποτέ. Φαντάσου ότι εκπαίδευση μας υποτίθεται ότι έγινε Μάιο. Τότε δηλαδή που βγαίναμε από την καραντίνα. Η οποία εκπαίδευσή πλέον ήταν αχρείαστη. Ότι μάθαμε, το μάθαμε και το ψάξαμε μόνοι μας.

Ένας εκπαιδευτικός ο οποίος έχει μεράκι, θα το βρει τον τρόπο και αυτές τις δυόμιση ώρες θα τις καλύψει πάρα πολύ εποικοδομητικά και πάρα πολύ όμορφα και θα μάθουν πράγματα τα παιδιά. Όμως αυτό θεωρώ ότι πάλι πάει σε δύο ταχύτητες. Δηλαδή υπάρχουν παιδιά τα οποία έχουν τη δυνατότητα να το παρακολουθήσουν αυτό, υπάρχουν και παιδιά που δεν μπορούν.

Στο προηγούμενο νηπιαγωγείο δούλευα με παιδιά που ήταν από δομές. Όχι απλά υπολογιστή, τίποτα δεν είχαν τα παιδιά. Το κράτος είπε ότι θα τους δώσει tablet και αυτά δόθηκαν το Μάιο, που βγήκαμε από την καραντίνα. Πάλι με προϋποθέσεις κ.λπ. Γενικότερα θέλω να πω ότι παρουσιάζεται στα ΜΜΕ και στους πολίτες μία εικόνα η οποία -και καλά- είναι εύρυθμη και λειτουργεί πάρα πολύ σωστά, ενώ στην ουσία δεν είναι καθόλου έτσι. Είναι ακριβώς το αντίθετο.

Ποια είναι η βοήθεια που έχετε από το υπουργείο σαν νηπιαγωγοί;

Καμία βοήθεια δεν υπάρχει. Κυριολεκτώ. Όταν για παράδειγμα όπως είπα πριν, σου λέει ότι πρέπει να δουλέψεις μέσω webex ενώ δεν έχεις καμία εκπαίδευση και ξαφνικά η εκπαίδευση γίνεται τον Μάιο. Εγώ μέχρι τότε έκανα ήδη μάθημα σε παιδάκια.

Εννοώ και τώρα αυτή την περίοδο που λειτουργούν κανονικά τα σχολεία. Ποια είναι η καθημερινότητά σας στο νηπιαγωγείο. Τι προβλήματα έχετε, δηλαδή, τι θα λέγατε στους γονείς σε μία συνέλευση;

Το πρώτο και κυριότερο πρόβλημα είναι η ποσότητα των παιδιών. Είχαμε παλέψει πάρα πολλά χρόνια τα παιδιά να φτάσουν στα 20- 22, ανά τμήμα. Ξαφνικά βγαίνει ένας νόμος, πρόπερυσι αν δεν κάνω λάθος, στο νηπιαγωγείο και στην πρώτη δημοτικού -αν έχεις το Θεό σου- το πήγαν 25 συν πλην 3. Δηλαδή υπάρχουν αυτή τη στιγμή τμήματα νηπίου, με 28 παιδιά. Αυτές τις μέρες μάλιστα το υπουργείο προωθεί παραπάνω στρίμωγμα των μαθητών με μαζική μείωση και συγχώνευση τμημάτων ώστε να παρουσιάσει πλεονάζων προσωπικό.

Εσείς πόσα έχετε;

Εμείς είμαστε 20 κάτω και 22 πάνω. Θέλω να πω ότι ούτως ή άλλως η ηλικιακή αυτή ομάδα δεν μπορεί να είναι τόσα παιδιά ανά αίθουσα. Το σωστό είναι 15 παιδιά ανά έναν εκπαιδευτικό.
Από κει και μετά χρειάζονται μεγαλύτερες αίθουσες, το οποίο δεν υπάρχει στην Αθήνα. Είμαστε ο τελευταίος τροχός της αμάξης, δεν μας φροντίζουν καθόλου. Και οικονομικά δεν φροντίζουν τα νηπιαγωγεία. Δηλαδή η επιτροπή που δίνει τα χρήματα για τα δημόσια σχολεία, πάντα τα λιγότερα τα δίνει στο νηπιαγωγείο.

Στα νηπιαγωγεία θα έπρεπε να δίνονται τα περισσότερα. Το νηπιαγωγείο θέλει τα πάντα και αναγκαζόμαστε κάθε χρόνο σε όλα τα σχολεία να κάνουμε μια λίστα για να αγοράζουν οι γονείς κάποια πράγματα. Και εντάξει ο γονιός να μπορεί. Αν δεν μπορεί; Πέρσι ας πούμε οι γονείς στο νηπιαγωγείο που ήμουν, δεν μπορούσαν να πάρουν τίποτα από όλα αυτά και τα χρήματα της σχολικής επιτροπής ήταν πενιχρά. Τελικά έβαλα από την τσέπη μου. Οι νηπιαγωγοί πλέον βάζουμε από την τσέπη μας χρήματα. Το οποίο μας τιμά από τη μία, αλλά από την άλλη ο καθένας εργάζεται για να λύσει το οικονομικό πρόβλημα της ζωής του και τελικά μας δημιουργούνται άλλα δέκα.

Και από υλικοτεχνική υποδομή;

Η αίθουσα του νηπιαγωγείου μας είναι μία αίθουσα εκδηλώσεων, δεν είναι καν κατάλληλη για αίθουσα νηπιαγωγείου. Ο,τι πράγματα είχαμε, ήτανε πράγματα που μας είχαν δώσει χαριστικά και προσωρινά, τα οποία φυσικά είναι παλιά, πολύ χρησιμοποιημένα και είναι χαλασμένα. Ζητάμε από τους γονείς να φέρουν ό,τι μπορούν. Κάθε χρόνο το κάνουμε αυτό. Υπάρχουν χρονιές που γονείς φιλοτιμούνται και κάνουν κινήσεις, αλλά δεν είναι μόνο θέμα φιλότιμου είναι να μπορούν κιόλας οι άνθρωποι. Και ξαναλέω όταν πέρσι δούλευα με τα μισά μου παιδιά από δομές, τι ακριβώς να μπορούσαν να φέρουν οι γονείς;

Ένας μπαμπάς θα μας φτιάξει φέτος το «μαγαζάκι» και συγκινηθήκαμε. Το μαγαζάκι πλέον, είναι ένα προϊόν το οποίο δεν χορηγείται. Είναι μια γωνιά που μοιάζει με μαγαζάκι και μαθαίνουν τα παιδιά τις συναλλαγές. Αυτό δεν χορηγείται. Επίσης μια μαμά μας είπε θα μας πάρει υπολογιστή. Όταν παρουσιάζεται ένα θέμα, όλοι βοηθούν.

Είστε λοιπόν υποστελεχωμένοι, με πολλά παιδιά και επιπλέον πρέπει να τηρήσετε και υγειονομικά πρωτόκολλα.

Όσον αφορά τα υγειονομικά πρωτόκολλα το μόνο που λειτουργεί είναι ότι τα πιτσιρίκια, ίσως και λόγω ηλικίας, προσαρμόζονται. Δηλαδή τη μάσκα τους θα τη φορέσουν και δεν θα τη βγάλουν. Υπάρχουν βέβαια και στιγμές που στριμώχνονται, θα βγούμε έξω να βγάλουν λίγο τη μάσκα τους, να πάρουν λίγο αέρα κ.λπ.
Αλλά για ποια υγειονομικά πρωτόκολλα μιλάμε αυτή τη στιγμή; Καταρχάς ας ξεκινήσουμε από το πρακτικό, είναι δυνατόν να πεις στο τρίχρονο και στο τετράχρονο να κρατήσει απόσταση; Πώς θα παίξει; Για να παίξει πρέπει να έρθει σε επαφή, για να μάθει πρέπει να έρθει σε επαφή. Αυτός είναι ο σκοπός του νηπιαγωγείου. Να έρθω σε επαφή με τους φίλους μου, να παίξω και μέσα από αυτό να μάθω. 

Δημιουργείται και μία άλλη απόσταση, η απόσταση της επικοινωνίας, της έκφρασης των προσώπων, είναι περίεργο να βλέπεις και μικρά παιδιά να μιλάνε μέσα από τις μάσκες. Έτσι δεν είναι;

Μα δεν καταλαβαίνουμε πολλές φορές τι λένε. Τα μικρά παιδάκια μιλάνε χαμηλόφωνα, δεν ακούγονται. Και εμείς δεν ακουγόμαστε.

Και είναι παιδιά που μαθαίνουν ακόμα και διαδικασίες υγιεινής μέσα στο σχολείο.

Όλα τα μαθαίνουν στο νηπιαγωγείο. Αυτός είναι ο ρόλος του νηπιαγωγείου να μάθουμε να αυτοεξυπηρετούμαστε σε συνεργασία με το σπίτι, να μάθουμε να έχουμε όρια, να μάθουμε να έχουμε πρόγραμμα, να κοινωνικοποιηθούμε, να κάνουμε φίλους, να λειτουργούμε σε ομάδα, να έχουμε ένα πρόγραμμα, να πλάσουμε ένα χαρακτήρα και μετά πάει το εκπαιδευτικό, το να μάθει έννοιες χωροταξικές, γλωσσικές κ.λπ. 

Τα containers τα έβαλαν εξεπιτούτου για νήπιο – προνήπιο. Στην Κυψέλη το container μέσα έχει μόνο καρέκλες και μαρκαδόρους ούτε καν κόλλες Α4. Τι να ζωγραφίσουν τα παιδιά; τα containers;

Η κατάσταση των κτηρίων πως είναι;

Το κτιριακό πλέον στην Αθήνα είναι τραγικό. Πέρα από τη δική μας περίπτωση που η αίθουσα δεν είναι κατάλληλη για τάξη, μιλάμε και για containers. Μέσα σε πυλωτές πολυκατοικίας, μέσα σε πάρκινγκ. Για να μπουν μέσα μωρά. Δεν είναι περιβάλλον αυτό για παιδιά 4 χρονών. Στο σχολείο το παιδί έρχεται για κάποιους λόγους. Αν δεν υπάρχουν αυτοί οι λόγοι, δεν υπάρχει λόγος να πάει στο σχολείο.

Η δίχρονη υποχρεωτική εκπαίδευση προνήπιο-νήπιο, ισχύει εδώ και κάποια χρόνια. Είναι νόμος. Στην Αθήνα βρισκόταν σε αναστολή, ακριβώς για αυτό το λόγο, για το κτιριακό θέμα. Αναστολή σημαίνει ότι εγώ φροντίζω ως Δήμος, γιατί είναι θέμα του Δήμου πια, να βρω τις αίθουσες, να βρω τα κτίρια που θα στεγάσουν τα επιπλέον παιδιά. Καμία κίνηση δεν έγινε. Ούτε τα προηγούμενα χρόνια, ούτε τους τελευταίους μήνες.

Δηλαδή εφόσον αποφάσισαν ότι το 2021- 2022 θα λειτουργήσει και από τον Μάρτιο άρχισαν οι εγγραφές, στο υπουργείο ξέρουν, όπως και στον δήμο, πόσα παιδιά είναι σε κάθε σχολείο και πόσες αίθουσες χρειάζονται, γιατί αυτά καταγράφονται. Και δεν έκαναν τίποτα. Παρά μόνο τελευταία στιγμή άρχισαν να τοποθετούν containers και εμάς να μας βάζουν στην αίθουσα εκδηλώσεων. Κάτι που έχει γίνει και σε άλλα σχολεία.

Πες μου λίγο για τα containers, ακούγεται απίστευτο

Τα containers τα έβαλαν εξεπιτούτου για νήπιο – προνήπιο. Στην Κυψέλη το container μέσα έχει μόνο καρέκλες και μαρκαδόρους ούτε καν κόλλες Α4. Τι να ζωγραφίσουν τα παιδιά; τα containers; Απαράδεκτο.

Συζητούσα με τους συναδέλφους στον αγιασμό, πώς θα κοιτάξω τους γονείς; Τι θα τους πω; Ότι γεια σας είμαι η δασκάλα και ήρθα να κάνω μάθημα; Πού; Σε τι πράγμα; Ακόμα και παιδί λυκείου να ήταν, είναι απαράδεκτο αυτό. Δηλαδή στο δικό μας το φιλότιμο; Και πες οτι εγώ το έχω το φιλότιμο και υπερβαίνω του δέοντος και του καθήκοντός μου. Δεν είναι υποχρεωμένος ο καθένας να το κάνει.

Έχουμε απειλές από το υπουργείο ότι αν δεν κάνουμε την αξιολόγηση, θα μειωθεί ο μισθός μας. Υπάρχουν απειλές σε αδιόριστους 2 χρόνια, ότι είναι υπό δοκιμή και αν δεν κάνουν αυτά που τους λένε θα απολυθούν

Πώς βλέπεις να αντιδρούν οι γονείς γενικώς; Σε αυτά που βιώνετε, στις ανάγκες σας…

Φέτος η συνάντηση με τους γονείς έγινε νωρίς στο νηπιαγωγείο μας, γιατί επέμεινα εγώ και να φανταστείς εγώ είμαι αναπληρώτρια. Θεωρώ ότι οι γονείς πρέπει να ξέρουν σε ποιο χώρο έρχονται, με ποιους δουλεύουν τα παιδιά τους, τι κάνουμε εδώ μέσα και τι ανάγκες υπάρχουν.

Αυτό που κάνουμε εμείς πρέπει να έχει μία συνέχεια στο σπίτι. Αυτά ο γονιός αν δεν τα ακούσει από το δάσκαλο, μπορεί να μην τα ξέρει. Τα μισά από αυτά που είπαμε δεν τα ξέρει. Θεωρώ ότι οι γονείς αν ξέρουνε και αν δουν απέναντί τους έναν άνθρωπο, ο οποίος όχι απλά έρχεται για να κάνει τη δουλειά του, αλλά ενδιαφέρεται για αυτό το πράγμα, δείχνει και εμπιστοσύνη και συνεργασία. Δεν σου λέω για όλους, αλλά οι περισσότεροι. Πάντα υπάρχουν οι αδιάφοροι, πάντα υπάρχουν αυτοί που δεν καταλαβαίνουν, λόγω άλλης φιλοσοφίας.

Και αυτοί που λένε εντάξει δημόσιοι υπάλληλοι είστε σιγά τη δουλειά που κάνετε τώρα, γιατί υπάρχουν και αυτοί…

Αυτό είναι το κυριότερο. Εγώ θεωρώ ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι κουράζονται, αν κάνουν τη δουλειά τους οποιαδήποτε και να είναι αυτή. Δεν θα σου πω ότι συγκρίνω τον ιδιωτικό τομέα με το δημόσιο, γιατί έχω δουλέψει πολλά χρόνια στον ιδιωτικό τομέα, όντως δεν συγκρίνεται. Από ποια άποψη όμως; Ότι εδώ ξέρω πως θα πάρω τον μισθό μου. Ξέρω ότι έχω κάποια δικαιώματα και μπορώ να τα διεκδικήσω, όμως έχω κάποιες υποχρεώσεις που δεν αλλάζουνε. Είτε είμαι στον ιδιωτικό τομέα, είτε στον δημόσιο. Και εδώ μιλάμε για ένα πολύ ξεχωριστό επάγγελμα, που είναι λειτούργημα. Δεν είναι δυνατόν εγώ να είμαι με το ρολόι στο χέρι. Αν χρειαστεί να μείνω παραπάνω από τη μία, θα μείνω. Αν χρειαστεί να μιλήσω με το γονιό επιπλέον, σε άλλη ώρα εκτός ωραρίου, θα το κάνω. Το σχολείο είναι ένα σπίτι, παραπάνω από ένα σπίτι. Έχει ανάγκες κάθε μέρα κάτι βγάζει. 

Υπάρχουν κοπέλες που κλαίνε γιατί βρίσκονται κάθε μέρα και σε άλλο σχολείο

Γι΄ αυτό είναι σημαντικό να δημοσιεύονται μαρτυρίες των ανθρώπων που εργάζονται στην δημόσια εκπαίδευση.

Είναι τόσα τα προβλήματα πια, που δεν ξέρω πώς μπορεί να σωθεί. Έχουμε απειλές από το υπουργείο ότι αν δεν κάνουμε την αξιολόγηση, θα μειωθεί ο μισθός μας. Υπάρχουν απειλές σε αδιόριστους 2 χρόνια, ότι είναι υπό δοκιμή και αν δεν κάνουν αυτά που τους λένε θα απολυθούν. Τραγικά πράγματα. Πράγματα που τα άκουγες σε άλλες δεκαετίες.

Οι αναπληρωτές επίσης περνάμε από ψυχίατρο, κάθε χρόνο. Οι μόνιμοι όχι. Δηλαδή ο μόνιμος δεν μπορεί να παρουσιάσει ένα ψυχολογικό πρόβλημα στην πορεία της καριέρας του; Και όταν λέω για ψυχιατρική παρακολούθηση εννοώ για σοβαρή ψυχιατρική παρακολούθηση. Έχεις να κάνεις με ανθρώπους με μωρά, δεν γίνεται η άλλη να παίρνει χάπια για να μπει στην τάξη, το έχω δει αυτό.

Εμείς οι εκπαιδευτικοί, δεν είμαστε κατά στο να αξιολογούμαστε και να περνάμε από επιτροπές και γιατρούς, ίσα-ίσα, αυτό θέλουμε. Υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω, οι οποίοι περιμένουν να δουλέψουν και είναι κατάλληλοι και είναι και μορφωμένοι και είναι και ισορροπημένοι και μπορούν να μπουν σε μία τάξη να προσφέρουν στο παιδί.

Υπάρχουν άνθρωποι αυτή τη στιγμή που έχουν φτάσει 45 χρονών ως αναπληρωτές και έχουν γυρίσει τη μισή Ελλάδα για να φτάσουν μια θέση στον πίνακα και τους κάνουν μετακόμιση κάθε μέρα.

Αυτό μπορεί να συμβεί ανά πάσα στιγμή;

Ναι ανά πάσα στιγμή και αυτό το δικαίωμα το έχει ο διευθυντής να το κάνει για λόγους υπηρεσίας, αλλά έχει χρησιμοποιηθεί κατά κόρον.

Εδώ υπάρχουν κοπέλες που κλαίνε γιατί βρίσκονται κάθε μέρα και σε άλλο σχολείο. 

Η κατάσταση είναι εφιαλτική. Οι συνθήκες είναι πολλές φορές τόσο τραγικές που δεν είχαμε καθαρίστριες και αναγκαζόμαστε να καθαρίσουμε εμείς. Πέρσι ας πούμε με τον covid, είχαμε μία καθαρίστρια για όλο το νηπιαγωγείο και για το δημοτικό, τι να πρωτοπρολάβει να κάνει αυτή η γυναίκα που έπρεπε να έρχεται και ενδιάμεσα για να καθαρίζει.

ΠΗΓΗ : 2020mag.gr

ΔΟΜΗΣΗ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΥΛΟΠΟΙΗΣΗ ΕΡΓΩΝ ΣΤΟΥΣ ΔΗΜΟΥΣ

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ “ΕΛΛΑΣ”.ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ ΔΗΜΩΝ

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΕΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ – ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΦΟΡΕΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ – Ε.ΣΥ. – ΕΙΣΑΓΓ. ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ ΑΡ. ΠΡΩΤ. 6199/ 04-09-2015

ΙΔΡΥΤΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΦΟΡΕΑ «ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ»

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΄΄ΟΙ ΟΛΟΤΗΤΕΣ ΙΣΟΠΟΛΙΤΕΙΑ – ΙΣΟΔΥΝΑΜΙΑ΄΄ ΤΟΥ ΑΡΤΕΜΗ…

ΕΛΛΑΝΙΟ ΑΞΙΑΚΟ 33 ΕΛΛΑΝΙΑ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΑ ΣΥΝ ΔΥΟ ΝΟΜΟΙ

«Αυτά που γίνονται στην Παιδεία θυμίζουν άλλες εποχές – Το υπουργείο μας απειλεί» Νηπιαγωγός στο 2020mag e-synews.gr

Έχουμε απειλές από το υπουργείο ότι αν δεν κάνουμε την αξιολόγηση, θα μειωθεί ο μισθός μας. Υπάρχουν απειλές σε αδιόριστους 2 χρόνια, ότι είναι υπό δοκιμή και αν δεν κάνουν αυτά που τους λένε θα απολυθούν

The post «Αυτά που γίνονται στην Παιδεία θυμίζουν άλλες εποχές – Το υπουργείο μας απειλεί» Νηπιαγωγός στο 2020mag appeared first on e-synews.gr.



from e-synews.gr https://ift.tt/3AtH3uU Αντώνης Χαραλάμπους
via IFTTT

Δεν υπάρχουν σχόλια

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης ( Atom )